Geçmişten bu yana çürüyen bir dişin tedavisi için çürüğün uzaklaştırılmasıyla dişte meydana gelen oyuğun kapatılması için yöntemler aranmıştır. Diş hekimliği tarihinde bu açıdan en başarılı tedavi amalgam dolgular olmuşlardır. Ancak amalgam özellikle içerisindeki civa nedeniyle hakkındaki spekülasyonlardan ve estetik açıdan yetersizliği nedeniyle günümüz modern diş hekimliğinde tamamen terk edilmiştir.

Kaybedilen diş dokusunu hem estetik açıdan hem de uzun ömürlü kullanım açısından günümüzde ışıkla sertleşen kompozit materyaller kullanılır.

Eski amalgam dolgular diş oyuğuna tepilerek kendi kendilerine sertleşirlerdi. Dişe yapışmaz ve yerinde mekanik olarak tutunurlardı. Kompozit dolgular ise diş dokusuna yapışarak tutunurlar ve doğru yapıldıklarında düşmezler.

Dolgunun ömrü büyüklüğüyle ve konumuyla direkt alakalıdır. Bu sebeple 6 aylık rutin kontrollerde bakımları yapılır. Yıllar içerisinde aşınmaya bağlı kenar uyumsuzlukları gösterdiklerinde, yeniden çürük oluşumunu engellemek amacıyla yenilenmeleri uygu olacaktır.